Yogyakarta, Bromo, Ijen, Pemuteran (Bali) en Ubud

Hallo allemaal,

Allereerst willen we iedereen bedanken die een leuke berichtje achterlaten hiero. Dit vinden wij heel leuk om te lezen!!!!

Na een weekje stilte zijn we er weer met een verslag van onze belevenissen. En dat zijn er een hoop geweest.

Woensdag 12 oktober vertrokken wij na een snel ontbijt om 08.00 uur uit Yogyakarta voor een excursietocht van 3 dagen. Om de Bromo vulkaan te bezichtigen, de Ijenplateau te beklimmen en de overtocht met de ferrie naar Bali te maken.We werden met een minibus opgehaald en reden naar Probolinggo In de bus zat een bont gezelschap van Belgen, Fransen, Oekraïeners, Duitser, Zwitser en een Nederlander. Behoorlijk vol dus. Maar gelukkig zo nu en dan een tussenstop om de benen te strekken. En met mede passagiers een praatje te maken. De reis was behoorlijk hobbelig. De chauffeur was erg haastig en gestrest. Alles moet snel snel... echt een saggerijn. Om 20.00 uur kwamen we in het Hostel aan. Na het diner gelijk gaan slapen want we waren behoorlijk moe van de lange reis. En ´s ochtends heel vroeg de Bromo vulkaan bezichtigen voor een mooie zonsoppang.
Om 2.45 uur zijn we opgestaan en om 3.30 uur werden we met een jeep naar het beginpunt gebracht waarna we een half uur een berg moesten beklimmen om bij het uitkijkpunt te komen. Het was een fraai uitzicht en veel foto´s geschoten. We hadden ons warm aangekleed want het was behoorlijk koud daarboven.
Weer terug naar beneden gewandeld en met de jeep naar een ander uitkijkpunt gereden waarna we terugreden naar het hostel. Daar stond ondertussen een heerlijk ontbijtbuffet klaar. Je kon pakken wat je wilde... toast, eieren, noedels, nasi, fruit, etc.. Hierna onze rugzakken gepakt en verder gereisd met de minibus. Nu gelukkig met een andere chauffeur. Deze reed behoorlijk relaxter. We reden richting het Ijenplateau. Dit was een rit van ongeveer 6 uur. Gezellig onderweg gekletst met de Belgen, erg gezellig. Ons hostel stond in Kebun Balawan. Het is een Nederlandse houten lodge uit 1894 met nog een bestaande koffieplantage. Rond 17.00 uur kwamen wij daar aan. Buiten op het terras konden we een heerlijke maaltijd ten. Weer vroeg naar bed gegaan want wederom er weer vroeg uit om het Ijen plateau te beklimmen.
Om 3.00 uur opgestaan, de bagage in de minibus gestouwd. Het ontbijt namen we mee. Na een uur rijden kwamen we bij het beginpunt aan. Met de Belgen en een Frans stel begonnen wij gezamenlijk de wandeling. Het begon aardig vlak maar werd steeds steiler. Iedereen nam zijn eigen tempo waarna Edwin en Anke (1 van de Belgen) steeds verder vooruitliepen. Het werd alsmaar zwaarder. In elke bocht nam Luz de gelegenheid om van het uitzicht te genieten. Kon ze gelijk even uitpuffen. Bijna op de top hebben Edwin en Anke gewacht op de rest want die zagen de rest van ver aankomen. Uiteindelijk met z´n allen de top gehaald. Een tocht van ongeveer 2 uur. Met als beloning een waanzinnig mooie krater met blauw water. De zwaveldampen waren minder fraai. Er werd aangeraden om gasmaskers te dragen, deze werden onderweg aangeboden. Bij de krater nog rondgelopen om foto´s te maken. De terugweg naar beneden hebben we in 70 minuten gedaan. Waarna we met de minibus richting de haven van Banyuwangi reden. Net voor de haven werden we uit de minibus gezet en werd ons medegedeeld dat er over een half uur een grote bus kwam om ons de ferrie op te rijden en op Bali naar Pemuteran te rijden. Uiteindelijk kwam die bus pas een uur later... helemaal afgeladen. En wat bleek, we waren maar 5 minuten van de haven verwijderd. Hadden we net zo goed kunnen lopen dat kippenendje.
Maar afijn...wij naar Bali!!!
De boot deed er 40 minuten over. Aan boord lekker wat gedronken en op het dek gekeken. Aan wal konden we gelukkig met een minibusje naar onze bestemming worden gereden. In Pemuteran werden we afgezet. Onze Belgische vrienden gingen verder naar Lovina.
Het hostel hadden we in Yogyakarta al per email geboekt. Badini guesthouse. We werden hartelijk ontvangen en naar onze kamer gebracht. Een bungalow, met douche en toilet buiten... hoe leuk!!! Het strand ongeveer 100 meter bij ons vandaan.
Na een heerlijke douche zijn we gaan rusten. Hierna een late lunch bij ons guesthouse. Daarna lekker vroeg naar bed gegaan. We waren bekaf.

Zaterdag 15 oktober zijn we na een heerlijk ontbijt naar het strand gegaan. Lekker een dagje aan zee. Zonnen, zwemmen, muziek luisteren, drinken, lezen en eten. Heerlijk zo´n dag even niks.
Wel een excursie geboekt voor de volgende dag... snorkelen bij het eilandje Pulau Menjangan.
De volgende ochtend werden we om 8.30 uur opgepikt bij ons guesthouse. De snorkelspullen gepast en op weg naar de haven van Labuhan Lalang. Daar een bootje opgeklommen met een Hongaars en Spaans stel. de boottocht duurde 30 minuten. Het was heerlijk weer. Aangekomen bij het eiland zijn we voor anker gegaan bij en koraalrif. Vanuit daar het water ingesprongen en een heerlijke snorkeltocht gemaakt samen met de gids. Wat een mooie gekleurde vissen. Luz zag een grote Murene. En wij samen een schildpad gezien. Terug aan boord geluncht, klaargemaakt door ons guesthouse. Hierna naar een andere snorkelplek gevaren en daar rond gesnorkeld. Terug aan het vaste land begon het ondertussen te regen. Maar de regenbui duurde een kwartier waarna de zon weer terugkwam.
´s Avonds heerlijk uiteten geweest in een super leuk restaurantje. Luz soto ayam en Edwin garnalen van de bbq.
De volgende ochtend, maandag 17 oktober, kwamen we bij het ontbijt in gesprek met een medewerkster van ons guesthouse. Komang. Het is volle maan, dit betekend hier een week vol ceremonies in de tempels. Komang maakte voor ons een route langs tempels die wij met een scooter hebben gemaakt. Komang nodigde ons uit om langs die route haar thuis te bezoeken om wat te eten en drinken.
We konden een scooter huren van iemand van een restaurant waarna wij op weg gingen naar de apentempel. Hier kregen wij een rondleiding en konden wij de ceremonie bijwonen. Een priester deed gebeden waarbij de gelovigen geknield mee beden. Er waren veel apen die zo nu en dan probeerden de meegenomen offers te pikken. Om dit te voorkomen staan veel offers achter tralies.
Na de ceremonie zijn we nog een stuk doorgereden over de weg langs de zee. Daarna zijn we op zoek gegaan naar het huis van Komang. Na veel rondvragen en rondrijden kwamen we een groep kinderen tegen die het wisten. Een jongen op z´n fiets reed met ons mee en wees het huisje aan. Daar stond Komang ons op te wachten, samen met haar man en dochtertje. Ze verontschuldigde zich om de rommel. Komang woont in een klein huisje met een stuk erf met daarop kippen, haan, eenden, honden, civetkat(luwak) en een poes. We kregen koffie, kokosmelk, gebakken slakken( uit eigen tuin) en bananen. Een potje gepoold. Deze staat op het erf en daar verdienen ze extra geld mee. Iedereen die wil spelen betaald 1000 roepia. Voordat we vertrokken kregen we rijst gekookt in mais en gebakken ei mee. Zo lief. Dit lekker opgegeten in ons guesthouse. En onze rugzakken ingepakt want voor de volgende dag hadden wij vervoer geregeld om ons met auto naar Ubud te rijden
De volgende ochtend stond Komang klaar voor ons ontbijt en zwaaide ons uit toen we wegreden richting Ubud. Deze stad ligt centraal op Bali en is het cultureel centrum.
Onderweg deden we een koffieplantage aan. Een waterval, een meer, een tempel en rijstterrassen.
Uiteindelijk kwamen wij door wegafzettingen en ceremonies om 18.00 uur aan bij ons nieuwe slaapplek. ´d Rompok guesthouse. We hadden de bovenste verdieping gereserveerd en kijken daar uit op rijstvelden en bos. Erg mooi uitzicht.
Na de spullen te hebben weggezet zijn we een hapje gaan eten in een restaurant.
Woensdag 19 oktober. We zitten precies op de helft van onze reis. Na het ontbijt op het balkon zijn we de stad gaan verkennen. Onze was naar de wasserette gebracht en bij tourist information centre info gevraagd wat er allemaal hier kan worden gedaan.

En nu zitten wij op onze kamer dit verslag te schrijven. Morgen gaan we met de scooter naar Monkey forrest. En ´s avonds naar een Balinese dansvoorstelling in het koninklijk paleis.

Dag lieve mensen, tot volgende keer maar weer!!!!

Veel liefs, Luz en Edwin